Gazetka szkolna "SKARB"

Wiosna następuje po zimie i poprzedza lato. Na półkuli północnej, czyli w Europie, Azji, Ameryce Północnej oraz częściowo w Ameryce Południowej i Afryce, pierwszy dzień kalendarzowej wiosny przypada zawsze 21 marca. Z kolei na półkuli południowej, obejmującej Antarktydę, Australię oraz częściowo Czarny Ląd i Amerykę Łacińską, 23 września. 

Zupełnie inaczej jest w przypadku pierwszego dnia astronomicznej wiosny, która nie ma stałej daty. W naszej części świata może zaczynać się 20 lub 21 marca (22/23 września na półkuli południowej), a decyduje o tym ruch Słońca. Astronomiczna wiosna rozpoczyna się w dzień przesilenia wiosennego (inaczej równonoc wiosenna), gdy dzień i noc trwają tyle samo. 

Astronomiczna wiosna kończy się wraz z letnim przesileniem (najdłuższy dzień i najkrótsza noc w roku) – 20 lub 21 czerwca. 

Wiosną powodów do świętowania nie brakuje. Już na 21 marca, pierwszy dzień kalendarzowej wiosny, przypada – popularny szczególnie wśród dzieci – zwyczaj topienia Marzanny, kukły wykonanej ze słomy. W kulturze słowiańskiej Marzanna była boginią zimy i śmierci, a nasi przodkowie niszczyli ją, by w ten osób pożegnać najmniej urodziwą porę roku. Najważniejszym świętem w tym okresie jest Wielkanoc, gdy chrześcijanie na całym świecie upamiętniają śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Jest to uroczystość ruchoma, dlatego nie ma stałej daty w kalendarzu. Najwcześniej może być obchodzona 22 marca, najpóźniej – 25 kwietnia. Wypadają one jednak bardzo rzadko. W ramach ciekawostki dodajmy, że Święta Wielkanocne 22 marca będą celebrowane dopiero w 2285 r., a 25 kwietnia nieco wcześniej, bo w 2038 r. 

Julia K.